Κάποιοι ἔχουν ἀρχίσῃ νὰ σηκώνονται, νὰ συνειδητοποιοῦν τὴν ἐξάρτησι καὶ νὰ βγαίνουν σιγὰ σιγὰ ἀπὸ τὸ τέλμα…
Δὲν θὰ τοὺς χαρακτηρίσω ὥς πρωτοπόρους… Ἁπλῶς τυχερούς… Συνειδητοποίησαν λίγο νωρίτερα…
Οἱ ἄλλοι ὅμως, ἀρκετοὶ ἀκόμη, ἐξακολουθοῦν νὰ κρέμονται ἀπὸ τὶς ἁλυσίδες τους…
Ἁλυσίδες ποὺ δὲν ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν φτώχεια ἤ μὲ τὴν πείνα ἤ μὲ τὸ κρύο…
Οὔτε μὲ τὴν ἀνεργία… Οὔτε μὲ τὰ κλεμμένα μας ὄνειρα…
Ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν πραγματική μας ταὐτότητα, ποὺ δυστυχῶς χάσαμε…
Κι ἀπὸ τότε ποὺ τὴν χάσαμε γίναμε ἐμεῖς αὐτοὶ ποὺ σέρνονται πίσω ἀπὸ τὶς εἰκόνες καὶ τὰ ἀντικείμενα καὶ ὅλα τὰ ὑλικά, ποὺ μόνον ἀγαθὰ δὲν εἶναι….
Σέ τί λοιπόν ἀντιδράσαμε ἀπό τά παρακάτω; Σέ τί ἀντισταθήκαμε;
ἤ, ἀκόμη χειρότερρα, αὐτό:
Γνωρίζετε πώς παιδιά 15 καί 16 ἐτῶν ἐκδίδονται γιά μόλις 20 κωλοευρῶ; Γνωρίζετε πώς ἴσως νά εἶναι τό δικό μου ἤ τό δικό σας;
Κι ὅλα αὐτά γιατί; Γιά ἕνα πιάτο φαγητό ἤ γιά ἕνα μοδᾶτο μπλουζάκι;
Ὡραία ἡ διασκέδασις!!!
Σωστά;
Αὐτὴ ὅμως ποὺ εἴχαμε… Ὄχι αὐτὴ ποὺ μάθαμε τὰ τελευταῖα χρόνια…
Μήπως ἀντιδράσαμε σέ ὅλην αὐτήν τήν σαχλαμάρα;
Ἀντιδράσαμε; Ἤ τό πήγαμε λίγο παρά πέρα…
Μήπως πάλι δέν ἀντιδράσαμε;
Μήπως δεκτήκαμε ὅσα μᾶς παρουσιάσαν ὡς στοιχεῖα τοῦ θαυμαστοῦ καινούριου κόσμου μας;
ἤ μήπως ἀντιδράσαμε σέ αὐτό:
Γελάσαμε;
Κακῶς…
Νὰ κλαῖμε μὲ μαῦρο δάκρυ ἔπρεπε…
Ἀλλὰ μάθαμε…
Γιατί νά ἀντιδράσουμε;
Μήπως λοιπόν ἔπρεπε νά ξεκινήσουμε ἀπό αὐτό:
σβήνοντάς τό;
Καὶ πάλι ὅμως δὲν ἀντιδράσαμε…
Ἐπιτρέπουμε σὲ αὐτὸ τὸ ἄνευ νοήσεως κουτὶ νὰ διαμορφώνῃ τὶς συνειδήσεις μας καὶ νὰ ὁδηγῇ τὰ παιδιά μας στὸ νὰ γίνουν ἔτσι:
Ἀντιδράσαμε;
Σέ αὐτό μήπως ἀντιδράσαμε;
Σέ αὐτό;
Σέ αὐτό μήπως ἀντιδράσαμε;
Σέ αὐτό ἀντιδράσαμε;
Πουθενὰ δὲν ἀντιδράσαμε…
500 λέξεις ὅλο τὸ λεξιλόγιον τῶν παιδιῶν μας! Μόνον!
Τὰ γκρίκλις κυριαρχοῦν!
Παιδεία σαφῶς καὶ δὲν ὑπάρχει!
Ὁ καθεὶς καὶ μίαν κατάληψι, ἀναλόγως τοῦ ἐὰν τοῦ λείπῃ κωλόχαρτο ἤ στυπόχαρτο.
Δάσκαλοι; Χά!!!
Τέλειοι γιὰ συνδικαλισμό! Κλείνουν τὰ σχολεῖα γιὰ νὰ κάνουν ἐκλογές, συνελεύσεις, συμβούλια… Δικά τους τσαρδιά…
Δὲν τοὺς εἶδα ὅμως πουθενὰ νὰ ἀντιδράσουν γιὰ τὴν ἀνύπαρκτο διδαχὴ τῆς ἱστορίας στὰ παιδιά μας…
Οὔτε γιὰ τὴν ἀνορθογραφία τῶν παιδιῶν μας…
Οὔτε γιὰ τὴν ὅλο καὶ μεγαλυτέρα ἀσυνειδητότητα…
Χύμα αὐτοί, χύμα τὰ παιδιά, χύμα τὰ τύποις πανεπιστήμια, χύμα τὰ σχολεῖα, χύμα κι ἐμεῖς…
Μήπως ἀντιδράσαμε;
Ὄχι, δὲν ἀντιδράσαμε…
Καὶ μίαν ὡραία πρωΐα ἀν τὶ γιὰ παιδὶ βρήκαμε αὐτό:
Ἀντιδράσαμε;
Ὄχι… Μόνον ὅταν μᾶς ἄγγιξε προσωπικῶς…
Δὲν ἀντιληφθήκαμε πὼς εἶναι ἡ μαστούρα κάτι χειρότερο ἀπὸ τὰ ναρκωτικά…
Πὼς δὲν εἶναι μόνον μία σύριγγα, ἀλλὰ ὅλη μας ἡ ζωή εἶναι ἔτσι…
Μία μαστούρα…
Καὶ δὲν ἀντιδράσαμε…
Τί ἄλλο θαυμάσαμε;
Γιά ποιό ἄλλο γίναμε ἐμεῖς σκλᾶβοι;
Γιά αὐτό;
Καί τί εἰκόνα παρουσιάσαμε; Τοῦ γαϊδάρου;
Μήπως ἀντιδράσαμε σέ αὐτό;
Μήπως ἁπλώσαμε τό χέρι μας ἴσα μέ ἐκεῖ πού ἔφθανε;
Ὄχι, δὲν ἀντιδράσαμε… Τὸ κάναμε, ὅπως ὅλοι…
Δὲν θελήσαμε νὰ ξεχωρήσουμε σὲ τίποτα…
Χαπακωμένοι…
Μαστουρωμένοι…
Ἀνίκανοι νὰ ἀντιδράσουμε πλέον…
Τώρα κουνᾶμε τὰ κορμιά μας…
Πονᾶμε…
Δὲν μᾶς ἀρέσει…
Ἀλλὰ πληρώνουμε τὴν παθητικότητα, τὴν προχειρότητα καὶ τὸ τίμημα πρὸ κειμένου νὰ ξαναγίνουμε ἄνθρωποι…
Γιὰ ὅσον καιρὸ λοιπὸν θὰ ὑπάρχουν παιδιὰ ποὺ γιὰ 20 εὐρῶ ἐκπορνεύονται…
Γιὰ ὅσον καιρὸ οἱ σημαῖες θὰ καίγονται…
Γιὰ ὅσον καιρὸ τὰ μαλλιά μας θὰ εἶναι σημαντικότερα ἀπὸ τὰ παιδιά μας…
Γιὰ ὅσον καιρὸ τὴν ἠθική μας θὰ τὴν διαμορφώνουν τὰ ΜΜΕ…
Γιὰ ὅσον καιρὸ ἡ ἐλευθερία μας θὰ εἶναι στὰ χέρια τῶν ἄλλων…
Ἄς μὴν περιμένουμε… Δὲν θὰ ἀλλάξῃ τίποτα…
Ἡ καφρίλα οὔτε ἐπιβραβεύεται οὔτε ἐπιβιώνει…
Τώρα ἀντιδροῦμε διότι πονᾶμε οἰκονομικῶς…
Καὶ πάλι στραβὰ τὸ ἔχουμε δῇ…
Δὲν πειράζει…
Ἡ Φύσις καὶ τὸ σύμπαν ἔχουν ἀπέραντη ὑπομονή…
Ὅλα στὴν ὥρα τους… Ὅλα…
Καὶ ἡ ἐλευθερία εἶναι ἤδη ἐδῶ…
Ὄχι γιὰ ὅλους… Γιὰ κάποιους… Μόνον αὐτοὺς ποὺ ἀντέδρασαν…
Φιλονόη.
Υ.Γ. Πονάει… Ὅμως εἶναι ἀληθές… Εἶναι ἡ ἀλήθεια μας… Κι αὐτὴν ὀφείλουμε νὰ πολεμήσουμε καὶ νὰ ἀλλάξουμε…
Δημοσίευση σχολίου