Πόσες φορές έχουμε ακούσει να λένε ότι «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο». Πόσες φορές έχουμε ακούσει βαρύγδουπες υποσχέσεις ότι θα αποκαλυφθούν τα σκάνδαλα, οι ένοχοι θα πάνε φυλακή, όλα θα βγουν στο φως. Πολιτικοί, δικαστικοί, δημοσιογράφοι εδώ και 20 τουλάχιστον χρόνια υπόσχονται ότι θα επέλθει η κάθαρση σε μια σειρά από υποθέσεις.
Αλλά κάθε φορά η ίδια απογοήτευση για τον ελληνικό λαό που περιμένει τουλάχιστον να δει αποτελέσματα. Να δει να μετατρέπεται η Ελλάδα σε κράτος ευρωπαϊκό, κράτος δικαίου όπου οι νόμοι είναι ίδιοι για όλους, δε γίνονται εξαιρέσεις και πολύ περισσότερο τα «μεγάλα ψάρια» δεν είναι μονίμως αυτά που τη γλιτώνουν.
Ανήκουμε εδώ και χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουμε το ευρώ, συμμετέχουμε στα ευρωπαϊκά πεπραγμένα αλλά τελικά δεν… ανήκουμε στη Δύση. Είμαστε πιο πολύ ανατολίτες, κουκουλώνουμε σκάνδαλα, κάνουμε έρευνες με… τουρκικό αραμπά, γενικά φοράμε ευρωπαϊκό κοστούμι αλλά έχουμε τριτοκοσμικό μυαλό.
Και ίσως αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας. Πότε επιτέλους θα γίνει ένα κράτος όπου το δίκαιο, η τάξη και η ηθική θα επικρατήσουν της ατιμωρησίας, της ρεμούλας, της συγκάλυψης.
Και τα λέμε όλα αυτά διότι βλέπουμε ότι η υπόθεση με τη λίστα Λαγκάρντ οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια εκεί που οδηγήθηκαν άλλα μεγαλύτερα σκάνδαλα. Στο… ψυγείο με τα σάπια.
Τι να πρωτοθυμηθούμε. Το σκάνδαλο των υποκλοπών. Πλήρης συγκάλυψη και ο μόνος που την πλήρωσε ήταν ο Τσαλικίδης που αυτοκτόνησε ή τον αυτοκτόνησαν.
Πήγε κανένας φυλακή, μάθαμε ποτέ ποιοι παρακολουθούσαν τα τηλέφωνα, ακόμη και του τότε πρωθυπουργού, μάθαμε αν ήταν οι Αμερικανοί πίσω από το κόλπο μαζί με ελληνικές εταιρείες; Κάτι πρόστιμα επέβαλαν στη Vodafone, τα πήραν πίσω και πριν μερικές ημέρες ξαναεπιβλήθηκαν 50 εκατ. αλλά άγνωστο είναι αν θα εισπραχθούν. Οι πρωταγωνιστές του μεγαλύτερου πολιτικού σκανδάλου με κατασκοπευτικές και άλλες προεκτάσεις δεν αγγίχτηκαν ποτέ. Γιατί; Διότι έπεσε σκόπιμα ένας αχταρμάς από ειδήσεις, πληροφορίες, αναλύσεις, μπερδεύτηκε το πράγμα και τελικά κανείς δεν την πλήρωσε.
Μάθαμε ποτέ τι έγινε με την υπόθεση Ζαχόπουλου; Αν υπήρξαν εκβιασμοί, αν κινήθηκε μαύρο χρήμα, αν πληρώθηκαν δημοσιογράφοι, αν εκτός από το ερωτικό καυγαδάκι του Ζαχόπουλου υπήρξε και πολιτική διάσταση; Απολύτως τίποτε. Τόνοι μελάνης και χιλιάδες εργατοώρες σπαταλήθηκαν για να μη βγει τίποτε.
Μάθαμε ποτέ για το σκάνδαλο των ομολόγων; Ποιοι έφαγαν τις μίζες, πόσα λεφτά έχασαν τα ταμεία, ποιοι έδωσαν τις εντολές για να φτιαχτούν τα δομημένα. Χιλιάδες δημοσιεύματα και αποκαλυπτικά ρεπορτάζ για να μη βγει στο τέλος ζουμί. Πολιτικο-οικονομικός αχταρμάς αλλά από ουσία μηδέν; Μάθαμε αν υπήρξε μαύρο πολιτικό χρήμα, αν τα τσέπωσαν πολιτικοί και συνεργάτες τους, αν κρύβεται τίποτε άλλο πίσω από όλη αυτή την ιστορία; Η ίδια κατάληξη.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε δεκάδες παραδείγματα, σκανδαλάρες και σκανδαλάκια που τα ξεπέταξαν αλλά κανείς δεν πλήρωσε.
Έτσι και σήμερα βλέπουμε να δίνονται δεκάδες πληροφορίες, αναλύσεις, τεχνικά χαρακτηριστικά. USB από εδώ, USB από εκεί, άλλα λένε οι οικονομικοί εισαγγελείς, άλλα ο Σφακιανάκης του Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, άλλα ο Άρειος Πάγος. Τη μια ένοχος ο Παπακωνσταντίνου, την άλλη αθώος. Τη μια στο κάδρο ο Βενιζέλος, την άλλη απ’ έξω.
Κι έτσι, μια ακόμη υπόθεση θα «φθίνει» σταδιακά, θα απαξιωθεί, κανείς δε θα πληρώσει και κυρίως αυτοί που πρέπει πραγματικά να πληρώσουν. Διότι αν είναι να σκοτώσουμε την Ιφιγένεια, καλύτερα να μην το κάνουμε. Κι αν είναι να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη για άλλη μια φορά, ας το ξέρουμε να μην τρέφουμε ελπίδες ότι κάτι θα γίνει.
Δημοσίευση σχολίου